الف
مایاں اٹھائی پھرن ایس جگ اتے
جنہاں بھون تے کل بیہار ہے وے
ایہناں پھرن ضرور ہے دینہہ راتیں
دُھروں پھرن ایہنا ندڑی کار ہے وے
سورج چند گھوڑا اتے روح چکل
نظر شیر پانی ونجار ہے وے
تانا تنن والی ال گدھا کُتا تیر
چھج تے چھوکرا یار ہے وے
ٹویا چھاننی تکڑی تیغ مرکب
کلا ترکلا پھرن وپار ہے وے
بلی رن فقیر تے اگ باندی
ایہناں پھرن گھروگھری کار ہے وے
ایہناں اٹھایاں وچوں توں مول ناہیں
تیرا لڑن تے بھڑن رُزگار ہے وے
وارث شاہ ویلی بھیکھے لکھ پھر دے
صبر فقر دا قول اقرار ہے وے
351
ب
پِھرن برا ہے جگ تے اینہاں تائیں
جے ایہہ پھرن تاں کم دے مول ناہیں
پھرے قول زبان جوان رن تھیں
ستردار گھر چھوڑ معقول ناہیں
رضاء اللہ دی حکم قطعی جانو
قطب کوہ کعبہ معمول ناہیں
رن آء وگاڑ تے چہ چڑھی
فقر آئے جاں قہر کلول ناہیں
زمیندار کنکوتیاں خوشی ناہیں
اتے احمق کدے ملول ناہیں
وارثؔ شاہ دی بندگی للھ نہیں
ویکھاں من لئے کہ قبول ناہیں
