سہتی کھول کے تھال جاں دھیان کیتا
کھنڈ چاولاں دا تھال ہو گیا
چُھٹا تِیر فقیر دے معجزے دا
وچوں کُفر دا جیو پرو گیا
جیہڑا چلیا نکل یقین آہا
کرامات نُوں ویکھ کھلو گیا
گرم غضب دی آتشوں آب آہا
برف کَشف دے نال سمو گیا
جس نال فقیراں دے اَڑی بَدھی
اوہ اپنا آپ وگوء گیا
اینویں ڈاہڈیاں ماڑیاں کیہا لیکھا
اوس کھوہ لیا اوہ رو گیا
وارثؔ شاہ جو کیمیا نال چُھتھا
سوئنا تانبیوں تُرت ہی ہو گیا
