سو بھید پرم دا سمجھ لیوسے

سو بھید پرم دا سمجھ لیوسے
ہک بنسی بے آواز کنوں

کاہن کتھ ہک بین بجائی
سبد سُنا، سبھ سُرت گنوائی
اصلوں سُدھ بُدھ رہی نہ کائی
روزہ تے نفل نماز کنوں

عالم، فاضل، شیخ یگانے
آ کے وحدت دے میخانے
بے سر پھرن سدا مستانے
ایہیں ساقی دے ہک ناز کنوں

صورت دے وچ بھید نیارے
حسن حقیقی دے چمکارے
بجھن محبت دے ونجارے
جیں پاتی رمز مجاز کنوں

اج کل پاتا ذوق پسارا
تھیا لازم ہر وقت نظارا
بھل گیا محض الم غم سارا
دل نکھتی درد گداز کنوں

بُجھ گئے علم شریعت والے
نکھتے راہ طریقت والے
سر اسرار حقیقت والے
ہک ناز نظر دے راز کنوں

عالم وہم خیال ڈسیجے
پیچ فریب دے جال ڈسیجے
کل شے عکس ظلال ڈسیجے
اس ول ول زلف دراز کنوں

جوگی عشق سر آیا زوری
پئی گل پیت پریت دی ڈوری
دل نوں لاگی پرم کٹوری
سوہنے دلبر دے انداز کنوں