ملاں زاہد، نہ تھی جاہد

ملاں زاہد، نہ تھی جاہد
عشق الٰہی عین ایمان

صوفیت دی چال نرالی
شرع کنوں تھی ذرہ خالی
سمجھ نہ سکدا کوئی نادان

ذوق سماع تے عشق مجازی
درد گداز اتے جانبازی
عشق حقیقی دا سامان

یوسف تے ہئی عاشق زلیخا
احسن قصص اوسے فرمایا
وچ قرآن سچے سبحان

حضرت خواجہ قطب ولایت
ہویا محض شہید محبت
خنجر وانگ لگی سر تان

اوہ توحید سنجانن سالک
لو دلیتم کل سشے ہالک
شاید جیں دے ہن عدلان

ایہہ توحید وہابِیں والی
ظاہر شرک کنوں ہے خالی
باطن دے وچ لکھ نقصان

مذہب پاک عقاید برحق
نقلوں کشفوں کرن محقق
ناحق توں نہ کر بہتان

تھی مستغرق بحر شریعت
لہندے دُر اسرار حقیقت
ایہہ صوفی سالک دا شان

ہُن قرآن حدیثوں واقف
ہُن اسرار کہن دے عارف
اس نوں کہندن بید پران

صوم صلوۃ اندر نِت پورے
جانن آپ کوں محض ادھورے
ایہہ بے نفسی دا بُرہان

امر تے نہی اُتے ہُن قائم
اپنے نفس تے رہندے حاکم
پونہیں غیرت ڈہیں نہ دھیان

اس کوں امر نہی کیا سوہندا
جو کوئی غیر دا آمر ہوندا
اپنے نفس کنوں نِسیان

کوئی کہیں دا بھار نہ چیندا
ہر کوئی اپنا سعی کریندا
اپنا دھیان رکھو ہر آن

تقوی عام دا ہے مُرداروں
تقوی خاص دا کُل اغیاروں
اکرَمَکم اتقی پہچان

ظاہر سنت دے ہُن تابع
باطن دے آداب کوں جامع
تڈاں پیندے ہُن عرفان

ہُن ایہہ عالم علم علی دے
ہُن وارث ایہہ شرع نبی دے
ہُن ایہہ عارف سِر سبحان

کون ایہنیں تے حکم چلاوے
ترک ادب کر دین ونجاوے
ہُن ایہہ عتقاء الرحمن

تھی توں عاقل، نہ تھی غافل
کشف شہود دا تھی توں قائل
باجھ شہود نہیں ایقان