توں ای مالک ایں ایہہ ای ایمان رکھاں نال حمد دے تر زبان رکھاں تیرے باہج نہ ہور معبود کوئی اسے گل تے سدا دھیان رکھاں ذکر تیرا ای رہے زبان اُتّے ورد دم دم میں یا سبحان رکھاں سب توں اُچی مخلوق انسان تیری چنگے مندے دی خود پہچان رکھاں سدا بچدا رہواں بھیڑی بولیاں توں نال ذکر دے پاک زبان رکھاں گھر تیرے دے پھیرے میں لان لئی تڑپ سینے دے اندر ہر آن رکھاں تیرے قہر توسدا میں ڈر ڈر کے تیری رحمت دا سدا ارمان رکھاں سچی گل آکھن دا نہ خوف ہووے حق کہن دی قلم ، زبان رکھاں جس پاسے شیطان دا راج ہووے اُس پاسے نہ کدی دھیان رکھاں جوہر قلم دے میں وکھاندا رہاں سب توں وکھری ای طرز بیان رکھاں وصل یار دا امجد نصیب ہووے آساں وچ نہ حور و غلمان رکھاں
