ایہہ عشق زندگی دا انمول سرمایہ ہے
اس وچوں ہی انسان نے بھگوان پایا ہے
ظالم زمانہ کیہ جانیں دیوانگی دیوانے دی
اوس نے تاں پتھراں توں وی گیت گوایا ہے
کاروبار کردے ہن کجھ لوک محبت دا
ایسے کاروبار چوں اوہناں گھاٹا ہی پایا ہے
کس کم نے ویر ورودھ نفرتاں تے آکڑاں
جس نے وی کیتیاں اوس خود نوں مٹایا ہے
