تیریاں سِکاں دے وچ جس دن تڑکی آس دی مٹی ویکھیں اُس دن بول پوے گی گونگی آس دی مٹی ہک دن ہجر سی مینوں سدیا سِک دے پتناں اتے کھنبھاں وانگر دل دریا وچ ڈِگی آس دی مٹی فیر اج لنبو تان کے سوں گئے پُھلاں ورگے جثے فیر دریا دے کنڈھے مر گئی تُسی آس دی مٹی گل ہوندی تے ڈک لیندا میں چُپ دے سنگل پا کے کیہ کردا میں ہوئی جو سجنو کَڑمی آس دی مٹی وچھڑن والے آ جانا اے جس سن آ کے رلسیں اُرلی آس دی مٹی دے سنگ پَرلی آس دی مٹی اُڈ جانا سی بھورا بھورا ہوکے مٹی جُثہ ہنجواں نال تروکا دے کے ٹھکی آس دی مٹی اس پردیسی ڈھولے لئی ایوب اج دم کروا کے میں بُوہے دی سردل اتے بنھی آس دی مٹی
