1
ناؤں دمودر ذات گلھاٹی، آیا سک سیالیں
آپنے من وچ مسلت کیتی، بیٹھ اتھائیں جالیں
وڑیا ونج چوچک دے شہرے ، جتھے سیال ابدالیں
آکھ دمودر خوش ہوئیس ، ویکھ اوہناں دے چالیں
2
اوتھے کیتا رہن دمودر ، اوہ دستی خوش آئی
چوچک نوں جو ونج ملیاسے ، نالے کندی تائیں
چوچک بہوں دلاسا کیتا، تاں دلگیری لاہی
آکھ دمودر ہویا دلاسہ، ہٹی اُتھے بنائی
3
وچ سیالیں رہے دمودر ، خوشی رہے سر تائیں
اکھیں دیکھ تماشا سارا، لکھ مجھیں ، لکھ گائیں
بادشاہی جو اکبر سندی ، حیل نہ حجت کائی
پتر چار چوچک گھر ہوئے ، دمودر آکھ سنائیں
4
بوہت خوشی گھر چوچک سندے بہوں سو ملے ودھائی
دئے خیرات خوشی ہو چوچک ، بوہتی خلقت آئی
وہ سکداری چوچک سندی ، بھلی گذارن لنگھائی
آکھ دمودر وار بڈھے دی، مہری کندی ویائی
5
ہیر چھوہر جمی ہے لوکا، صورت نند نہ کائی
پٹ ولھیٹی ، مکھن پالی، کچھڑ کیتی دائی
جو ویکھے سو خوش تھیوے، چہرے بہوں سندرائی
آکھ دمودر گھر چوچک دے ، ہیر کڑی وت جائی
6
وڈی ہوئی ہیر سلیٹی ، زمیں پیر نہ لائے
جے کوئی ویکھے ہیرے تائین ، پیر نہ مولے چائے
لنگی مجھ بنھے پنج تانی، اتے پٹ ہنڈھائے
ویکھ دمودر ہیر دی چالیں ، قصہ آن بنائے
7
اکھیں ڈٹھا قصہ کیتا ، میں تان گنی نہ کوئی
شوق شوق اٹھی ہے مینڈی، تاں دل امک ہوئی
اساں مونہوں الایا اوہو، جو کجھ نظر پیو ای
آکھ دمودر اگے قصہ ، جو سنے سبھ کوئی
