651
تدن ہزارے والا باہمن ، آکھے رامو تائیں
" چوتھا بیٹا معظم سندا ، گیا نہ چھوڑ کدائیں
اگے رہندا و سیالیں ، جاں جاں ہیر نہ ویاہی
آکھ دومدر ہیر پرنی کھیڑیں ، تاں آ رہیا اتھائیں "
652
ایہہ سن رامو اٹھ کھلوتا، شہروں باہر آیا
اگے نینگر کھیڈدے آہے، دارا ونج پچھایا
ہک اگے ، ہک نال چلے، چل وکھایوں تایا
آکھ دمودر رامو باہمن ، دارے اتے آیا
653
تاں رامو دارے تے آیا ، آسن آ کیتو ای
سارا دیونہہ تکیندیاں گذریا ، گل دا ویہل نہ کوئی
اکھیں ویکھ ہٹا بمنیٹا ، سارا دیونہہ گذریو ای
آکھ دمودر جاں دیونہہ لتھا ، تاں ، تاں اگوں رات پیو ای
654
دیونہہ لتھا ، ترکالاں پئیاں ، کو آوے ، کو جاوے
رامو بیٹھا تکے ادائیں ، گل دا ویہل نہ پاوے
تھی اداسی پھرے چوگردی ، اتھے بہن نہ آوے
آکھ دومودر رامو آکھے ، لوک اتھوں کیویں جاوے
655
ایہو فکر ڈاڈھا اساں یارو، ذرا آرام نہ آندا
جے کوئی فکر ہووے دل اندر، کھاون پین نہ بھاندا
جاں جاں فکر نہ مٹے اساڈا ، تاں تاں فکر نہ باہندا
آکھ دمودر جاں پئیاں نماشاں ،تاں لوک سبھو گھر جاندا
656
جاں ٹر لوک گیا گھر آپنے ، تاں رامو چل آیا
پاس دھیدو دے آ کراہوں، آسن چا وچھایا
سجے کھبے پرت ڈٹھو سو ، نظری کوئی نہ آیا
آکھ دمودر رامو باہمن ، گل کرنے نوں سدھرایا
657
ڈردا گل نہ آکھے رامو، مت کوئی سن پاوے
رامو تکے شہر دے پسے ، مت کوئی آ جاوے
رانجھے دل وچ ایہا کیتی ، ایہہ کیہڑے گذر سدھاوے
آکھ دمودر تھیا جاں سوتا ، تاں رانجھا تسے پچھاوے
658
"کیہڑے پاسیوں آیوں بیلی ؟ ویسیں کیہڑی جائی
کیں نال تیرا مطلب ایہے ، کیہنوں پچھنایں بھائی
کیں کارن توں بیٹھا ایہیں ، دل دی گل سنائیں "
آکھ دومودر رامو آکھے ، "اساں رہنا ایسے جائی "
659
رات پئی تاں کہیا رنجھیٹے ، "وستی ونج اکھائیں
رہن بہن دی جا کدائیں ، سویرے کرو کدائیں
جے نہیں خرچ ، آٹا گھیوتیں تھے ، تاں اسیں کسے اکھائیں
پیاں ہنیرے اوکھا تھیسی"، دھیدو آکھ سنائی
660
"کدے ونجاں ، سنو حقیقت ،تیں تھے آیا آہی
تیں تھے ہیر بھیجیا مینوں ، سنیہے گھن دیواہی"
سن کر لڑیا بوہت رامو نوں ، آکھن دی گل ناہیں
" میں کیہ جانا؟ توں کیہ آکھیں ؟ میں ہیر جانا ای ناہیں "
