اج دے لوکاں خیر نوں چھڈ کے شر تھیں ناطے لائے
کوڑے عملیں عمر گنوائی میں نہ مار مُکائے
لُٹ غریباں ہر شے کھا گئے مُڑ وی پیٹوں خالی
لُٹ دے مالوں ٹھاہراں پا کے بن بیٹھے کتوالی
پرکھیں ٹُر گئے خیر کماندے اوہناں عیب کمائے
کجھ تے لوکی سُرتیں ماڑو، کجھ نے نفسیں مارے
جس کارے نہ رب ہو راضی کردے پُج کے سارے
زر زمین دی خاطر لوکی مارن ککھیں جائے
گلی گلی وچ قرشی کوکے دنیا کم نہ آئے
جگ تے یارو گِڑگٹ وانگوں اپنے رنگ وکھائے
موج دریاؤں عملاں کڈنا زر نہ پار لگائے
