رام داس گُر موہڑی گڈی، جیہڑی تھاں صِفتی دا گھر ہے

رام داس گُر موہڑی گڈی، جیہڑی تھاں صِفتی دا گھر ہے
سرب کلا سمپورن نگری، گُر کے کارن امرتسر ہے

دھرم کرم لئی ہر مندر ہے، گُر ارجن دی دُور درشٹی،
میاں میر برابر بیٹھا، سرب کال دا دیدہ ور ہے

ہر گوبِند گورو دی پیری، نال کھڑی کِرپالو میری
تخت اکال اُسارن ہارا، نِر بھؤ تے نِر ویری در ہے

اِک مارگ دے پاندھی خاطر، چارے بُوہے ہر پل کُھلھے،
سُرتِ اِکاگر جیکر ہووے، سکھنی جھولی دیندا بھر ہے

بپِرن وادیاں بھیس بدلیا، راکھے بن گئے ساڈے گھر دے،
امر ویل مُڑ بیری چڑھ گئی، چٹ نہ جاوے ایہی ڈر ہے

شبد گورو سندیش سُہاوا، ساڈی روح تے پرچم جھُولے،
گھر گھر اسرے دھرم سال دا، گُر میرے نے دِتا ور ہے

دھرتِ گگن تے کُل سِرشٹی، پتے پتے گوبِند بیٹھا،
آد جُگادی جوت نِرنتر، نور نورانی دا سرور ہے