لوک حیران پتہ نہیں کیوں نیں

لوک حیران پتہ نہیں کیوں نیں، ساغر وِچ جو لاوا پُھٹیا
ایہہ تاں اوہی جبر سمے دا، دنداں ہیٹھ سی دھرتی گُھٹیا

اکھ دا تیز،مڑک،مر یادا، کھوہ کےساتھوں کیوں پُچھدے ہو،
کِس نے سِخر دوپہرے سادے ، دین ایمان دھرم نوں لُٹیا

دن چڑھدے اوسے وِچ آپے، ڈِگ پئے ویکھو، بڑے سیانے،
دُوسریاں دے بُوہے اگے، جِنہاں رات سی ٹویا پَٹیا

اتوں اگے انت پڑاء ہے، ساودھان جو کردا سی اوہ،
انھی طاقت انھی ہو کے، سبھ توں بُہتا اوس نوں کُٹیا

سفر نِرنتر ساہیں میرے، تُردے تُردے تُردے جانا،
منزِل تِیک تُرن دا داعیا، تھکیا ہاں پر، میں نہیں ٹُٹیا

وِشگندلا ہر بُوٹا کہندے، پیلی وِچوں مار مُکاؤنا،
کمراں کس کے ویکھ لوو پِنڈ، سارا ہے سِرجوڑ کے جُٹیا

ادھ ورِتا زخمی کرکے غافِل نہ ہو جایئو کِدھرے،
ہتھاں باجھ کراریاں دُشمن، آپ کدے ہتھیار نہ سُٹیا