کوئی نہ جانیں وَل پیار دا
پتھر دل اے لوک
پِیندا نہ تے جِیوندا نہ
میں کِسے آدمی دا لہُو تے نہیں اُچھالیا
کِسے دا بُجھا کے دیوا، اپنا تے نہیں بالیا
مینوں پتہ تُسیں ایتھے جیہڑی انھّی پائی اے
کیہ ہویا اگ نال اگ جے بُجھائی اے
پِیندا نہ تے جِیوندا نہ
کوئی نہ جانیں وَل پیار دا
حوالہ: رات کلیہنی، حبیب جالب؛ جالب پبلی کیشنز کراچی؛ صفحہ 78 ( ویکھو )
