ظالم دے ساہمنے جدوں آندی اے کربلا
اک وار تے زمین ہلاندی اے کربلا
عبرت زمانہ پھڑلوے عہدِ یزید توں،
حق دے سویر یاد دلاندی اے کربلا
صدیاں توں اس دے غم دے نیں بوٹے ہرے ہرے
تھاں تھاں نویں گلاب اگاندی اے کربلا
سوچاں دے وچ اے پیاس تے اکھیاں دے وچ فرات
دل وچ لہو چراغ جلاندی اے کربلا
جنھے لہو دے نال سُن کر ناں اساریاں
سورج نوں اس دا روپ دکھاندی اے کربلا
جد وی خیال آندا اے اصغر دی پیاس دا
اکھیاں بغیر لفظ وی بے نور نے حسن
سوچاں دی سرزمین نوں داہندی اے کربلا
