ਜ਼ਾਲਮ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਦੋਂ ਆਂਦੀ ਏ ਕਰਬਲਾ
ਇਕ ਵਾਰ ਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਹਿਲਾਂਦੀ ਏ ਕਰਬਲਾ
ਇਬਰਤ ਜ਼ਮਾਨਾ ਫੜਲਵੇ ਅਹਿਦ-ਏ-ਯਜ਼ੀਦ ਤੋਂ,
ਹੱਕ ਦੇ ਸਵੇਰ ਯਾਦ ਦੁੱਲਾ ਨਦੀ ਏ ਕਰਬਲਾ
ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦੇ ਗ਼ਮ ਦੇ ਨੇਂ ਬੂਟੇ ਹਰੇ ਹਰੇ
ਥਾਂ ਥਾਂ ਨਵੇਂ ਗੁਲਾਬ ਉਗਾਂਦੀ ਏ ਕਰਬਲਾ
ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਏ ਪਿਆਸ ਤੇ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਫ਼ਰਾਤ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਲਹੂ ਚਿਰਾਗ਼ ਜਲਾ ਨਦੀ ਏ ਕਰਬਲਾ
ਜਿਨ੍ਹੇ ਲਹੂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਸਨ ਕਰ ਨਾਂ ਉਸਾਰੀਆਂ
ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਰੂਪ ਦਿਖਾਂਦੀ ਏ ਕਰਬਲਾ
ਜਦ ਵੀ ਖ਼ਿਆਲ ਆਂਦਾ ਏ ਅਸਗ਼ਰ ਪਿਆਸ ਦਾਅ
ਅੱਖੀਆਂ ਬਗ਼ੈਰ ਲਫ਼ਜ਼ ਵੀ ਬੇਨੂਰ ਨੇ ਹੁਸਨ
ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਸਰਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਦਾ ਹੁੰਦੀ ਏ ਕਰਬਲਾ
