دُھپاں وچوں جو ٹھر دے پے نیں
چھانواں وچ پنگھر دے پے نیں
موت توں جہڑے مر نئیں سکے
جیون ہتھوں مر دے پے نیں
فجر دے بُھلے شام نئیں آئے
گھر آون توں ڈر دے پے نیں
لوک نویں نیں یاداں اندر
پچھلے ناں وسردے پے نیں
جہڑے ہرمیدانے جِتے
عشق دی بازی ہردے پے نیں
کیہ ہویا جے اسیں کھڑے آں
کجھ تاں پار اُتر دے پے نیں
ریت نوں تِسے سمجھے پانی
دھوکے صاف نظر دے پے نیں
غیراں نے سانوں نئیں لُٹیا
چور تاں اپنے گھر دے پے نیں
واسی ایہہ نیں کس نگری دے
دوزخ وچ وی ٹھر دے پے نیں
پندھ تاں اوویں دا اوویں اے
اوویں دن گزر دے پے نیں
رنگ انہاں دے منہ دا دسدے
کرکے گل مکر دے پے نیں
سحر میری پلکاں تے ہنجو
سورج وانگ اُبھر دے پے نیں
