ہُن سمیں دی دوستا کیسی انوکھی چال ہے
ڈر دا پرچھاواں جیہا ہر آدمی دے نال ہے
گھالدا ہر آدمی مر مر بتھیری گھال ہے
پھیر وی گھر اوسدے خوشیاں دا رہندا کال ہے
بن سوگندھی وس گیا جو دھڑکنا اندر میرے
رات دن مینوں تاں رہندی اوس دی بھال ہے
حسرتاں تے تیغ چلدی میں جدوں وی ویکھدا
اوس ویلے کم آؤندی سپنیاں دی ڈھال ہے
اوکڑاں وچ ساتھ دیندا کون ہے ہُن دوستا
یاد اُس دی ہے ہمیشہ جو کلیجے نال ہے
ہنڈ پھڑ بیٹھے تاں چِٹے وال وی ویہندا نہیں
میں تاں بُڈھا ہو گیا، دل اجے وی بال ہے
