ونج

چل روحاں دا ونج وے کریئے
چل جسماں نوں پاسے دھریئے

موئے عمر دے ورھیاں تائیں
چل اگن حوالے کریئے

ساہاں دی اک مولی کتیے
عمراں دا ایہہ بوہیا بھریئے

چل اک دُوجے دے کول وے اڑیا
اپنی پیڑ نوں گروی کریئے

ہنجو آں نال ایہہ لکھی عبارت
روح اپنی نال پڑیئے

چل اک سانجھی منت منگیے
ایسی اک عبادت کریئے

چل روحاں دا ونج وے کریئے
چل جسماں نوں پاسے دھریئے

سر لبریز محبت سنگ اوہ
اوہدی ورلا ہی تھاہ پاوے
ایسا ہے اوہ جو گڑانی اڑیو
در آوے تاں جوگن کر جاوے
اوہ بول کوئی بولے سہج سبھا

قلم میری نوں کملی کر جاوے
جد برہا دی چرکھڑی میں ڈاہواں
تند وصل دی ملکڑے پا جاوے
نی اوہ جوگی من دی چپ ورگا
بن بولیاں الکھ جگا جاوے

نی میں تاں لپ کو رشماں منگیاں
اوہ تلی تے سورج دھر جاوے
رت ہنال دی کوسی دھپ وانگوں
نی اوہ زخماں نوں سہلا جاوے