تَینڈے اَؤن نال

چِیتر دی واء نے
کَلّر ماری بھوئیں نوں
سجرے پُھلاں دی آس دِتّی

کِنے چِر توں اُڈیکدی
دھرتی دے ہتھ ساوے ہوئے
اوہناں بیریاں تے بیر لگے
جیہناں اُتے ساڈے نِکے ہوندیاں دی بُھکھ
ہجے تائیں پئی جیوندی اے

تینڈے اَؤن نال
رُتّاں وِچ پئی ہوئی وِتھ اوِتھ ہوئی

اکھّاں نوں وَت کھیڈن دا وَل آیا
ہتھاں نے جسماں دے بُوہے کھولے
راتاں دِن ہوئیاں
تے یاری دے پلنگ اُتّے
وصلاں دیاں نیندراں وِچ کِھڑے خاب
جاگن توں بعد وی
کِھڑے رہے