اکھاں نے جد سُفنے
سُکھ لئے
اکھاں والا چانن رُسیا
پیراں نے جد ٹُرنا سِکھیا
کانبو جُثے ویڑھے وڑیا
شکر دُپہرے
رُکھاں ہیٹھاں
مِٹھیاں چھاواں
مِتراں وانگوں رُکھ لگدے سن
خورے ویلے نوں کیہ ہویا
شام دی چھاں توں ڈر لگدا اے
باہروں اپنا دِسن والا
ہور کِسے دا گھر لگدا اے
