اُس مُدّت تِھیں پِچھّوں ہِک دِن، ٹاپُو نظر پیو نیں
جاں نزدِیک دندے دے آئے، شاہ تِھیں حُکم لیو نیں
بیڑے کنڈھے لاء ملاحاں ،لنگر سٹ کھلارے
لاہاں نال بدھّے پِھر دندے ،جیؤنکر اُٹھ قطارے
ہِک پکاون لگّے کھانا، ہِک بیٹھے ہِک سُتّے
ہِک لنگر سن ہیٹھ ندِی دِے، ہِک لنگر سن اُتّے
لنگر باسن ہتھ وِچ لے، کے زنگی شاہ پلنگر
لُقمہ آمنگے جے ویکھے، شاہزادِے دا لنگر
کھانا کھا آرام کیتو نیں، ورتی پھیر صُراحی
کرن لگّے پِھر سیر زمیں دا، ڈِٹھّی خُوب نواحی
سبزیوں سبز پؤشاک زمیں نُوں ،وانگن نیکو بختاں
ہر ہر پاسے پانی نہراں، لایا رنگ درختاں
میوہ دار پکّی ہر ڈالی، لٹک زمیں پرآئی
گُل پھل رنگ برنگی پھلّے، رؤنق جُوہ سُہائی
کوئل مور چکور ہزاراں، خُش آواز لٹورے
طوطے قُمری کالے تِتّر ،بولن وانگ کٹورے
کھگّاں ٹور گُمانی کڈھّی، چلّن وانگن ہنساں
بہُتے مِرگ شِکاری دُوجے، کتنے گِن گِن دسّاں
باغو باغ ہووے دِل اُس دا، جو اُس جوُہے پِھردا
خُوش ہوا خُوشبُوئی والی، جنّت وانگ چؤگردا
سیف ملُوک جمعیت کیتا، کوئی دِن اوتھے ڈیرا
کر دے سیر شکار اُس جُوہے، ویکھ مُقام بھلیرا
کدے شہزادہ مجلس لائے، جیؤں دربار شہاں دِے
کدے شِکار کرے وِچ جنگل، تِتّر ِمِرگ سہاں دِے
اِک دِن لا دربار شہزادہ، بیٹھا وِچ وزِیراں
چار جوان آئے کوئی دَکھنوں ،صُورت وانگ امیراں
شؤکت شان شہزادے والا، تک کے ہوئے سلامی
جھل سلام شہزادے کہیا، بیٹھو ہو آرامی
جاں بیٹھے تاں پُچّھن لگّا، گلّوں گل ہلاندے
ایس زمیں دا نام بھراؤ ،کے کُجھ تُسیں بُلاندے
آدمیاں دِی وستی کوئی، ہے نیڑے اِس گِردے
یا تُسی بھی وانگ اساڈے ،دُوروں آئے پھِردے
اوہناں جواناں آکھ سُنایا، سُن شہزادہ سُندر
عینُ الارض کہن اِس دھرتی، شہر کئی اِس اندر
وڈّا شہر ایتھے ہِک نِیڑے ،ایہہ ہے چین کہاندا
رہیا تخت ہمیشہ ایتھے، وڈیاں بادشہاں دا
ہُن بھی تخت اُتّے شاہزادہ، ہے فغفُور سداندا
عادل نِیک بہادر دانا، سوہنا نُور دِلاں دا
فغفُوراں دِی نسلے وِچّوں، ہے سُلطان قدِیمی
مِہماناں دا یار ہمیشہ، پُچّھے نال حلِیمی
