اوس طرح افسوس اسانُوں ،ہوندا وقت ودھیرا
سیف زُبان تے تیر قلم دا، کردے گھاڑ گھنیرا
قِصّہ بہت لمیرا نالے، ہور لڑائیاں اگّے
بُہتی عُمر نہ گُذری نالے، سارا زور نہ لگّے
تیغ زُبان رہن ترہائیاں، رج نئیں رت پیون
بُہت شراب شرابی پیون ،اوڑک ماندے تِھیون
کِدھر رہیا گل مُحمّد ،کِس پاسے اُٹھ وگّوں
زنگی تے شاہزادے والی، کیونکر ہوئی اگّوں
