سیف ملُوک جواب پیؤ نُوں، دیندا نال حلیمی
سُن بابل سُلطان مُلک دا ،تُوں ہیں آد قدیمی
جے کوئی شاہ زمیں دے، اکثر، تیرے کول سلامی
تاجاں تختاں والے تیری، کردے آن غُلامی
درتیرا ہے سجدے لائق قبلے وانگن مینُوں
تیری جان حیاتی میری ،چِر رکھّے ربّ تینُوں
شالاسِر میرے پر دائم ،رہے تُساڈا سایہ
تیرے پچّھے جیون نالوں، مرنا بہتر آیا
جے کُجھ تُساں نصیحت دِتّی، بھلی میرے حق ساری
پھٹ میرے تے پٹی بدھی، مرہم لائیو کاری
پر کُجھ وس نہ میرے بابل، کے کراں مُنہ کالا
ہوندے قابُو کد کوئی چھڈدا، دانش، عقل، سنبھالا
جے لکھ عقل تمیزاں کرئیے، اوڑک ہونی ہونا
ہسدیاں کھیڈدیاں کس بھاوے ،بیٹھ غماں وِچ رونا
قید کیتا دِل میرا مُورت ،پاکے سخت زنجیراں
ایہو قسمت سی تقدیروں ،کرئیے کے تدبیراں
ہُن ایہہ قید نہ میں تھیں چھُٹدی ،نہ ایہہ بھار اُتردا
وس نہیں کُجھ چلدا بابل، چھڈ خیال پُتّر دا
میں ہُن ہو چُکّا سؤدائی، جانی تِھیں ہتھ دھوتے
گھر درنُوں ہُن چھڈیا لوڑاں، چایا پُٹّھی مؤتے
اندر عِشق جلاندا جیؤں کر ،آتش سُکّیاں پتّاں
مت نئیں دل میرا منّدا، مت ہُن دیؤ متّاں
تُسیں کراؤ تؤبہ عِشقوں ،دے دے سِکّھاں متّیں
دِل میرا نئیں توبہ کردا، کہے اگیرے وتّیں
جاں جاں اُس مُورت دِی صُورت، مینُوں نہ ہتّھ لگّے
نہ میں شاہی تخت سنبھالاں، نہ کوئی ہور اُسرگّے
میرے تھیں ہتھ دھوتوں بابل، میں اج خاص دِیوانہ
جے صُورت ہتھ آئی تاں پھر، کرساں راج شہانہ
سُن عذاب جواب پُتّر دا، عاصم شاہ دِل ڈریا
ہو حیران بیٹھا متفکّر زانُو تے سِردھریا
اندر اگ اندیشے والی ،بل بل دئے النبے
باہر ہنجُوں مِینہ وساوے، سرد آہیں تھیں کنبے
ہائے افسوس میں آپوں، بھانبڑ پاکے تیل مچا یا
کِسے وزِیر صلاح نہ دِتّی، جاں تقصِیرے چایا
آپوں ٹھوکر لائی شیشے ،بھج ہویا ہُن ٹُکڑے
کیؤنکر پاج لگّے ہُن ثابت، جے سو لایئے اُکھڑے
