پھیر شہزادے کہیا پیؤ نُوں، مُنہ تِھیں دے دُعائیں
شالا عُمر اِقبال تُساڈے، رہن قیامت تائیں
دیو اِجازت مینُوں بابل، ایہو خواہش میری
سفرکراں اُس صُورت کارن، کٹّاں رنج گھنیری
کوہستاناں تے کوہ قافاں ،ہور سمندر ٹاپُو
آپو اِینہیں جائیں لوڑاں ،جاں جاں ہووے قابُو
رنج مُصیبت جھاگ سفر دِی ،مت مطلب ہتھ آوے
نہیں تاں کراں تسلّی اپنی، دِلوں اُداسی جاوے
