ربّ

ربّ اِک گنجھل دار بجھارت
رب اِک گورکھ دھندا
کھولن لگیان پیج ایس دے
کافر ہوجائے بندہ
کافر ہونوں ڈر کے جیویں
کھوجوں مول نہ کُھنجیں
لائی لگ مومن دے کولوں
کھوجی کافر چنگا
تیری کھوج وِچ عقل دے کھنبھ جھڑ گئے
تیری بھال وِچ تھوتھا خیال ہویا
لکھاں اُنگلاں گُنجھلاں کھول تھکِّیاں
تیری زُلف دا نہ سِدّھا وال ہویا
گھگی بَجھ گئی سنکھاں دی رو رو کے
پِٹ پِٹ کے چُور گھڑیال ہویا
چِیک چِیک کے قلم دی جیبھ پاٹی
اجے حل نہ تیرا سوال ہویا
تیری سِک کوئی سجری سِک تاں نہیں
ایہہ چروکنی گلے دا ہار ہوئی
ایہہ ادوکنی جدوں دا بُت بنیا
نالے دل دی مٹی تیار ہوئی
تیرے ہِجر وچ کسے نیں کنّ پاڑے
اتے کِسے نیں جُٹاں ودھائیاں نیں
بُوہے مار کے کِسے نیں چِلّے کٹے
کسے رڑے تے راتاں لنگھائیاں نیں
کوئی لَمکیا کھوہ دے وِچ پُٹھا
اتے کِسے نیں دُھونیاں تائیاں نیں
تیرے عاشقاں نے لکھاں جتن کیتے
پر تُوں منہ توں زلفاں نہ چائیاں نیں
تیری سِک دے کئی تہائے مر گئے
اجے تیک نہ وصل دا جُرعہ لبھا
لکھاں سسّیاں مر گئیاں تھلاں اندر
تیری ڈاچی دا اجے نہ کُھرا لبھا
کسے پھل قرآن دا پاٹ کیتا
کسے دل دا پترا کھولیا وے
کسے نیناں دے ساگر کھنگال مارے
کسے ہِک دا کُھونجا پھرولیا وے
کسے گلھاں دے دیوے دی لوء تھلے
تینوں زُلفاں دی رات وِچ ٹولیا وے
رو رو کے دنیا نے راہ پائی
پر تُوں ہسّ کے اجے نہ بولیا وے
دیدے کلنج مارے تیرے عاشقاں نیں
اجے اتھرو تینوں نہ پوہے کوئی
تیری سونہہ، کجھ روون دا مزہ ای نہیں
پُونجھن والا جے کول نہ ہووے کوئی
تیری مانگ دی سڑک تے پیا جیہڑا
اس نوں حِیلیاں نال پرتایا تُوں
حِرصاں، دولتاں، حُسناں، حکومتاں دا
اوہدے راہ وِچ چوغا کھنڈایا تُوں
کسے قیس نُوں لگا جے عشق تیرا
اس نوں لیلٰی دا لیلا بنایا تُوں
کسے رانجھے نوں چڑھیا جے چاء تیرا
اس نوں ہیر دی سیجے سوایا تُوں
ساڈے ہنجُّواں کیتا نہ نرم تینوں
ساڈی آہ نے کیتا نہ چھیک تینوں
اسیں سڑ گئے وچھوڑے دی اگ اندر
لاگے وسدیاں آیا نہ سیک تینوں
کسے چھنا بنایا جے کھوپڑی دا
تُوں بلِھیاں نال چُھہائیاں نہ
کسے دل دا رانگلا پلنگ ڈاہئیا
تیرے ناز نوں نیندراں آئیاں نہ
کسے جُتیاں سیتیاں چم دیاں
تیری بے پرواہی نے پائیاں نہ
رگر رگڑ کے متھے چٹاخ پے گئے
اجے رحمتاں تیریاں چھائیاں نہ
مار سُٹیا تیریاں روسیاں نیں
پُھوک سُٹیا بے پرواہی تیری
لے کے جان توں اجے نہ گُھنڈ چایا
خورے ہور کی اے منہ وکھائی تیری
جے تُوں منہ توں زُلفاں ہٹا دیویں
بِٹ بِٹ تکدا کُل سنسار رہ جائے
رہ جائے بھائی دے ہتھ وِچ سنکھ پھڑیا
بانگ ملّاں دے سنگھ وِچکار رہ جائے
پنڈت ہوراں دا رہ جائے سندور گُھلیا
جام صوفی دا ہویا تیار رہ جائے
قلم ڈھے پئے ہتھوں فلاسفر دی
منکر تکدا تیری نہار رہ جائے
اِک گھڑی جے کُھلا دیدار دے دئیں
ساڈا نت دا ریڑکا چُک جاوے
تیری زلف دا سانجھا پیار ہووے
جھگڑا مندر مسیت دا مک جاوے