سپاہی دا دل

واگاں چھڈّ دے ہنجھوآں والیئے نی،
پیر دھرن دے مینوں رکاب اتے
ساڈے دیش 'تے بنی ہے بھیڑ بھاری،
ٹٹّ پئے نے ویری پنجاب اتے

رو رو کے پانی نا پھیر ایویں،
میرے سوہنے پنجاب دی آب اتے
سرو ورگی جوانی میں پھوکنی ایں،
بہِ گئے بھونڈ جے آ کے گلاب اتے

کہڑی گلوں توں ہؤکے تے لئیں ہؤکا،
کہڑی گلوں توں اکھاں سجائیاں نے ؟
لانگھے پنجاں دریاواں دے سن تھوہڑے
جو توں ہور دو ندیاں چڑھائیاں نے

پھوہی پھہی نوں سہکدے ویر میرے،
کی کراں میں ددھاں چھہاریاں نوں
ساتھی تڑپھدے پئے نے خاک اندر،
پچھی لاواں میں مہلاں چوباریاں نوں

فوجی باجیاں آن گھنگھور پائی،
لگّ رہا ئے ڈگا نگاریاں نوں
میرے گھوڑے وی چکّ لئے کنّ دوویں،
دیکھ اہدیاں کھراں پھنکاریاں نوں

ڈولے پھرکدے پئے نے اجّ میرے،
جوش نال پئی کمبدی جان میری
جیبھاں کڈھدے پئے نے تیر گٹھ گٹھ،
پئی آکڑاں بھندی کمان میری

وچ رنگ دے مست ملنگ ہو کے،
لائیے تاریاں اسیں جھناں اندر
وچ جنگ دے تلی تے جان دھرکے،
لڑیئے اسیں تلواراں دی چھاں اندر

وچ رنگ دے چھنجاں تے گھول پائیے،
ڈھولے گاویئے ہلاں دے گاہ اندر
وچ جنگ دے خون دی لا مہندی،
پائیے بانہ تلوار دی بانہ اندر

اسیں پنجاں دریاواں دے شیر دولے،
دوہاں دیویاں نوں نمشکار ساڈی
وچ رنگ دے دیوی ہے نار ساڈی،
وچ جنگ دے دیوی کٹار ساڈی


وچ جنگ دے بھاویں میں چلیا ہاں،
تاں وی رکھساں تیرا خیال پیاری
بندے سمجھ کے تیرے میں چھریاں نوں،
لاساں گھٹّ کلیجے دے نال پیاری

دھوناں ویکھ کے توپاں چوں پیچ کھاندا،
تیرے سمجھساں گھنگرے وال پیاری
تیرے پلکاں دی یاد وچ تیر کھاساں،
ہاتھی ویکھ چتارساں چال پیاری

جے میں جیندا جاگدا پرت آیا،
رکھّ سائیں دی مینوں بلا چھڈیں
نہیں تاں پتّ جد میرا جوان ہویا،
تیغ اوس نوں میری پھڑا چھڈیں