اُداس باجرہ سِر سُٹّی کھڑا ہے
تارے وی گل نہیں کردے
رات نوں کیہ ہویا ہے۔۔۔
اے رات تُوں میرے لئی اُداس نہ ہو
تُوں میری دیندار نہیں
رہن دے اِنج نہ سوچ
اُگالی کردے پِشو کنّے چُپ ہن
تے، پِنڈے دی نگھی فضا کِنّی شانت ہے
رہن دے تُوں اِنج نہ سوچ، رات تُوں میریاں اکھاں چِ تک
ایہناں اوس بانکے یار نُوں ہن کدی نہیں تکنا
جیہدی اج اخباراں نے گل کیتی ہے۔۔۔
رات !تیرا اودن دا اوہ روں کتھے ہے؟
جد اوہ پہاڑی چوء دے پانی وانگ
کاہلا کاہلا آیا سی
چن دی لوئے پہلاں اسیں پڑھے
پھر چوراں وانگ بحث کیتی
تے پھر جھگڑ پئے ساں،
رات تُوں اودوں تاں خُش سیں،
جد اسیں وِچھڑ گئے ہاں۔۔۔
رات تینوں تُر گئے دی سونہہ
تیرا ایہہ بندانہیں
میں تیرا دیندار ہاں
تُوں میری دیندار نہیں
رات تُوں مینوں ودھائی دے
میں ایہناں کھیتاں نُوں ودھائی دیندا ہاں
کھیتاں نُوں سبھ پتہ ہے
منُوکھ دا لہُو کتھے ڈُلدا ہے
تے لہُو دا مُل کیہہ ہُندا ہے
ایہہ کھیت سبھ جاندے ہن
ایس لئی اے رات
تُوں میریاں اکھاں چِ تک
میں بَھوِکھ دِیاں اکھاں چِ تردا ہاں
