عمر ساری غلطیاں تے غلطیاں کھاندا رہیا سادگی وچ سادگی دی میں سزا پاندا رہیا خاراں نوں گُل جان کے گُل نال لٹکاندا رہیا میں سمجھ کے لعل انگیاراں نوں ہتھ پاندا رہیا بجلیاں چمکن تے میں سمجھاں تجلی طور دی میں بھلاوے پانی دے ریتاں دے ول جاندا رہیا آب خنجر نوں رہیا میں آکھدا آب حیات زہر نوں تریاق دی تھاں اپنے مونہہ لاندا رہیا میری بے سُرتی تے اوہناں آن کے کیتے مخول مینوں فرقت وچ جہناں دی غش تے غش آندا رہیا بے قراری تھیں نہ ایہہ مُڑیا نہ اوہ رون تھیں میں کدی دل نوں کدی اکھیاں نوں سمجھاندا رہیا اوس کافر دا دل اپنا تے کدی ہویا نہ موم شعر پڑھ کے فضل دے لوکاں نوں تڑپاندا رہیا
