تیتھوں وی کوئی گلّ نہ ہوئی، میں وی دل دی کہہ نہ سکیا

تیتھوں وی کوئی گلّ نہ ہوئی، میں وی دل دی کہہ نہ سکیا
پھلّ تے شبنم دے میلاں نوں، چڑھدا سورج سہِ نہ سکیا

تیرے میرے ساہ سانجھے سن، پر وختاں دی گلّ اے سجناں
تیرے دل دی بند کتاب تے، اکھراں وانگوں بہہ نہ سکیا

کچے رنگ للاری والے، چڑھدے لیہندے رہندے دیکھے
پیار ترے دا رنگ اجیہا، جیوں چڑھیا پھر لہہ نہ سکیا

نال ورولیاں متھا لا کے، اپنی دھوڑ اڈا لئی بھاویں
ایہہ تے کوئی آکھ نہیں سکدا، ڈردا ساں میں کھہِ نہ سکیا

سجناں ولوں آؤندے پتھر، کاشر پھلّ ہی لگدے مینوں
میں کوئی منصور، نہیں، جو، پھلاں دی سٹّ سہِ نہ سکیا

سلیم کاشر دی ہور شاعری

• ⟩  تیتھوں وی کوئی گلّ نہ ہوئی، میں وی دل دی کہہ نہ سکیا
• ⟩  جو بول زبانوں نکل گیا
• ⟩  ذکر تیرا چِھڑ گیا موسم شرابی ہو گیا
• ⟩  شام پوے تے بال کے دیوے، نھیریاں دے ساہ گھٹو لوکو
• ⟩  غم کاہدا جے دل ٹٹن دی، ذرا آواز نہ آئی
• ⟩  قبرستاناں وچ ہنگامہ شہراں وچ تنہائی اے
• ⟩  وچّ ہنیریاں لبھدی پھر ہن، کر کر لمے ہتھ
• ⟩  سلیم کاشر دی ساری شاعری