چھٹا لفظاں دا دے کے کاغذاں تے

چھٹا لفظاں دا دے کے کاغذاں تے، اساں اپنا آپ کھلار چھڈیا
ونڈ چُند کے اسیں وجود اپنا، گلوں لاہ حیاتی دا بھار چھڈیا

ہیسی کُنکا کُو مٹی دا کول ساڈے ، اساں اوہ وی جگ توں وار چھڈیا
ساڈا مُل نہ موڑیا بندیاں نے، اسیں رب تے چاڑھ ادھار چھڈیا

رون دھون دا نہیں سی کوئی فیدا، ہس کھیڈ کے جِین گزار چھڈیا
بھلا ہویا کہ موت دا ڈر لتھا، سانوں جیندیاں جی اُس مار چھڈیا

تیری نظر نے ٹُنب کے جذبیاں نوں، کر جسم دا گرم بزار چھڈیا
وچ ہاڑ جسراں بھوئیں تائئیں، تپے سورج نے چاڑھ بخار چھڈیا

اکھ سیکاں گے رُوبرو بہہ کے، دے وقت جے ذرا کو یار چھڈیا
لہجہ ورت کے اوس نے برف ورگا، میرے مچدے مچ نوں ٹھار چھڈیا

لتھی دیس چ اِک بلا جیہنے بے زرتے نہ زردار چھڈیا
ہُنجھ کُوچ کے چٹ کے رڑا کر گئی، کسے کول نہین ککھ سرکار چھڈیا

ایویں پے کے ضدے بخاریا او! تاڑی لا کے بیٹھے رہے عمر ساری
اکھ میٹ لئی اساں بے حرص ہوکے اوہناں آپے ہی گھنڈ اُتار چھڈیا