سمجھ دی کہانڑیں

مائے نی! میرا کرنگ
پیئا پھردا گدھاں سنگ
جد اکھ نوں کجیئا ننگ

مینوں دِسنڑں لگے رنگ
تے اج چودھویں چن دی رات

اج چودھویں چن جیویں یار
کدے جوبن رُت دِسیئا سی

میں پاگل ساریئاں سنگ
فیر بُھل بھلیکھے بات

کدے چودھوی چن دی رات
ہوئے ماس دی ب ھر برسات
جیدھا جوبن چٹا رنگ
اسی ودھ ودھ بھریئے وات

چن چڑھے تے ہنڑں دی وار
اسی انت ہلکے ہو جانڑاں
بس جتنڑیں اسی ایہہ جنگ
اسی کھو کھو کھانڑیں ہاتھ

اک پُورے چن دی رات
میں پاگل ہو انج نچیئا
لیئا گِرہجاں پال کرنگ
میں مُردیاں وچ ادھ ذات

پر چودھویں چن رات
گِدھاں دی جنس نہ کو
اسی ہوئے جس دے سنگ
بس اوہوئی ساڈی ذات