مرض

کوئی لَبھے کِدے اُپائے نی
ہِک عُمراں شرم کمائے نی
کدے جان وچھوڑا کھائے نی
تاں گل دِی سمجھ وی آئے نی

پر ساڈی پِیڑ وجُود دی اے
ہائے! کیوں چَندرا سنجوگ ہویا
ہائے! درد ایہہ جُوٹھیاں رُوحاں دا
ہائے! سانوں بھیڑا روگ ہویا

اسی نویں نکورے پُھل نہ رئے
ہنڑں رات تریلاں بِھجدے آں
خوشبو دِی وَنڈ تاں عیب نہ سی
پر رنگ کُرنگے رِجھدے آں

جَد آپنڑیں ہوٹھ ہی ٹُک کھادے
فَیر جیبھ نُوں ڈَکنڑں تالُو کی؟
جے ساہ دا ساہ اِی مرض ہووے
کوئی دَسے ایہدا دارُو کی؟