میں انبراں تے رہ نہیں سکدا
اوہ دھرتی تے لہہ نہیں سکدا
توں ایں اوہ خیال میں، جہنوں
شعراں وچ وی لہہ نہیں سکدا
تھوڑی جہی مقدار گھٹا دے
ایناں درد میں سہہ نہیں سکدا
اپنے ہتھیں لائے رُکھ دی
چھاویں وی میں بہہ نہیں سکدا
ایدے نینہ وچ خواب نیں ساڈے
ایہ گھر ایویں ڈھے نہیں سکدا
حوالہ: دل درگاہ؛ پرنٹ میڈیا پبلی کیشنز لاہور؛ صفحہ 32