ہونی، تانگھ، گِلا، گل اندر دی
شاماں ڈھل پئیاں، گل مُک چلی
سر بندھ نئیں ہُندے ہُن مِلنے دے
جَھلکی گل ہولی جئی
نشہ نشہ انگ انگ وِچ
ان سُوجھی واشنا ساہواں وِچ
اکھ ویکھدی رہی
مکڑی بُن گئی جال مہین اٹُوٹ
کِتے چاپ نہ پیندی گلی اندر
کوئی ڈال نہ ہلدی پِپلاں دی
کیسی کھیڈ ہوئی
ایویں ڈور چ گُنجھلاں پا لئیاں
عمراں دا منکھ اتار لئیا
سو رنگ دے سُفنے وِچ بِجھی
کلیانی اکھ دے راہیں
