کُڑیاں جاء ولایا رانجھنے نوں
پھرے دُکھ تے درد دا لدیا ای
آء گھِن سُنیہڑا سجناں دا
تینوں ہیر سیال نے سدیا ای
تیرے واسطے ماپیاں گھروں کڈھی
اساں ساہورا پیئڑا ردیا ای
تُدھ باجھ نہ جیونا ہوگ میرا
وِچ سیالاں دے جیو کیوں اڈیا ای
جھب ہو فقیر تے پہنچ میتھے
اوتھے جھنڈڑا کاس نوں گڈیا ای
وارثؔ شاہ اِس عشق دی نوکری نے
دماں باجھ غلام کر چھڈیاای
