اساں رانجھیا ہس کے گل کیتی
جا لا لَے داؤ جو لگدا ای
لاٹ رہے نہ جیو دے وچ لُکی
ایہہ عشق النبڑا اگ دا ای
جا ویکھ معشوق دے نین خونی
تینوں نت اُلاہنبڑا جگ دا ای
سماں یار دا تے گھسا باز والا
جھٹ چور دا تے داؤ ٹھگ دا ای
لے کے نڈھڑی نوں چھنک جا چاکا
سیدا ساک نہ ساڈڑا لگدا ای
وارثؔ کن پاٹے مہیں چار مُڑیوں
اجے مُکا نہ میہنا جگ دا ای
