مر کے وی میں جیوندا رہناں، جیوندی جانیں مر جاناں
سُورج آپ بُجھا دینا واں، جُگنو کولوں ڈر جاناں
میں احساس دے پردے چُک کے دیکھے رنگ حیاتی دے
ہُن ریتے وچ ڈُب جاناں تے اکھیاں دے وچ تر جاناں
آہلنیاں دی تانگھ کدی نئیں کردے پنچھی سفراں دے
راہواں تھک کے سوں جاون تے مجبوری نُوں گھر جاناں
جِت جاون دی خوشی وِچ خورے کیہڑے خوف دا ڈیرہ اے
ہردا ہردا تے جِت لیناں جِتدا جِتدا ہر جاناں
اُنج میں اپنے اندر سب کُچھ سُٹ کے خالی رہنا واں
پر سوچاں دی ویل پُھلے تے خوشبو نال بھر جاناں
غرضاں ہَوساں دی اگ توں تے دوزخ وی کنب جاندا اے
پیار دے اک دو ساہ لبھ جاون اس اگ وِچ وی ٹھر جاناں
ہُن میں اپنے اندر بہہ کے ریشم بُننا فکراں دا
جِتھے جالے نظرِی آون اوتھوں ہجرت کر جاناں
اندر لگیاں چھاننیاں دے درجے ودھدے جاندے نیں
زاہد روز صراط تے پُل توں لنگھ کے اپنے گھر جاناں
