ਊਚ-ਨੀਚ ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਏ ਜੇਕਰ, ਸਭ ਦਾ ਦੇਵਣ ਹਾਰ ਏ ਇੱਕੋ ?
ਦਾਤਾ ਦਾ ਦਰਬਾਰ ਏ ਇੱਕੋ ! ਉਹ ਸੱਚੀ ਸਰਕਾਰ ਏ ਇੱਕੋ ।
ਇੱਕ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਹਾਸਿਆਂ ਵਰਗੀ, ਇੱਕ ਨੂੰ ਹਾਵਾਂ ਵਰਗੀ ਲੱਗੇ,
ਦਿਲ ਦਾ ਮੌਸਮ ਅਪਣਾ-ਅਪਣਾ, ਘੁੰਗਰੂੰ ਦੀ ਛਣਕਾਰ ਏ ਇੱਕੋ ।
ਉਸ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤਾਂਘ ਨੇ ਮੈਥੋਂ, ਪਿਆਰ ਕਰਾਇਆ ਹਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ,
ਵੰਡ ਛੱਡਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਜੇ ਸੋਚੋ ਤਾਂ 'ਪਿਆਰ' ਏ ਇੱਕੋ ।
ਝੂਠ, ਫ਼ਰੇਬ, ਗ਼ਰੀਬੀ ਸਾਰੇ, ਲੁੱਟਣ-ਮਾਰਨ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਹਨ,
ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਵੱਖਰੇ-ਵੱਖਰੇ ਨੇ, ਬਾਕੀ ਦਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਏ ਇੱਕੋ ।
ਮੈਂ ਕੋਈ ਭੇਸ ਵਟਾਇਆ ਕਿਉਂ ਨਾ ? ਝੂਠ 'ਤੇ ਪਰਦਾ ਪਾਇਆ ਕਿਉਂ ਨਾ ?
ਲੋਕੀਂ ਮੈਥੋਂ ਡਰਦੇ 'ਹਾਲਾ' ਮੇਰਾ ਅੰਦਰ-ਬਾਹਰ ਏ ਇੱਕੋ ।
