ਪੰਜਾਬੀ ਅਖਾਣ

ਵਿਸ਼ਾ

ਆਪਣੀ ਮੱਝ ਦਾ ਦੁੱਧ ਸੌ ਕੋਹ ਤੇ ਵੀ ਜਾ ਪੀਵੀ ਦਾ ਏ

ਹੱਸ ਦੰਦਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਗੱਲ ਲੱਗਣੋਂ ਜਾਈਏ ਪਰ ਮੂੰਹ ਲੱਗਣੋਂ ਨਾਂ ਜਾਈਏ

ਸੱਜਣ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਸਮਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇਂ ਵੈਰੀ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਈਂ

ਵੇਲੇ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਤੇ ਕੁਵੇਲੇ ਦੀਆਂ ਟੱਕਰਾਂ

ਜ਼ਾਤ ਦੀ ਕੂੜ ਕੁਰਲੀ ਤੇ ਸ਼ਤੀਰਾਂ ਨੂੰ ਜੱਫੇ

ਤੁਰ ਡੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੰਮੇ ਲੱਗ ਗੇਅ ਨੇਂ

ਮਾਰੋ ਗਿੱਟੇ, ਜਿਹੜਾ ਖੜ੍ਹਾ ਪੁੱਟੇ

ਤਾਵਲ਼ਾ ਸੋ ਬਾਵਲਾ

ਪੱਖੀ ਵਾਸਾਂ ਦੀ ਕੀ ਦੇਸ

ਪਰੌਠਾ ਕੈਨ ਨਾਲ਼ ਟੱਡ ਨੀਇਂ ਪਰਦਾ

ਬਣ ਸੇਵਾ ਨਈਂ ਮੇਵਾ