چھڈ کے باجھ قصور گیا اے
شک نئیں ہو مغرور گیا اے
روگ ہجر دا اوہو جانے
جہندی اکھ دا نور گیا اے
یار بنا کے دھوکھا کرنا
جگ دا بَݨ دستور گیا اے
کون اِہ وسدے ویہڑے دے وچ
سیہہ دا کنڈا پور گیا اے
مڑ اج اوہدے بوہے توڑی
لئے کے دل مجبور گیا اے
رُتاں انج دا روپ وٹایا
ڈھہہ بیریں توں بُور گیا اے
عاقبٓ حق دا نعرہ لا کے
سولی چڑ منصور گیا اے
