341
"کھبھی جھوٹی وچ چکڑ دے ، میں تاں سنیا ناہیں
اگوں کڈھاں پچھوں کھبھے ، جے پچھوں تاں اگاہیں
گھلدا نال جھوٹی دے خانا ! میں سدھ پوے کجھ ناہیں
سن خانا! سد پچھلا سنیا ، ملیا آئے تداہیں "
342
"جیہیاں مجھیں کڈھیں چاکا! سبھا میں سن پائی "
کر کاوڑ بہتیری چوچک ، ڈاڈھی کمچی لائی
"منگودے سمبھال اساں نوں ، لے ونج عزت بھائی "
آکھ دمودر دوجی کمچی ، دھیدو نوں بہہ لائی
343
ول ول پیا رنجھیٹا لوکا، چلی رت توائیں
کائی ویچ نہ کھادی ، چو نہ پیتی ، چل سمبھال دوائیں
آیوس گھن دھوئیں دے اتے ،ایہہ لے مجھیں گائیں
"جے کھس لیتو منگو خانا ! تاں ہزارہ لیتو ناہیں "
344
"منگو آن دئے میں تائیں ، ونج ہزارے بھائی
کرکے ترس رکھیا تینوں ، سنھ اساں گھر لائی
جا تساڈی ایتھے نہیوں، اساں تھیں اب جاہی "
جتی چاڑھ تیاری کیتی ، تھی اٹھن دا راہی
345
دے الاپ بلایا منگو ، کیہیاں سراں وگائیاں
دینہہ برنڈے ، اژگر ، مونی ،سبھے زیارت آئیاں
پسو ، پرندہ ، رہیونہ کوئی ، مینہیں سن سبھ دھائیاں
آکھ دمودر کتھوں دھیرن ، گوپیاں کاہن بلائیاں
346
"گھن سنبھال توں گن کر خانا ! کائی نمھوں نال چلائی
کجھ سرود چوچک نے سنیا ، ڈاڈھی مستی آئی
کھونڈی تے ہتھ ونجھلی کیتی ، جتی چاڑھی بھائی
آکھ دمودر تھیا راہی ، موڈھے کمبلی پائی
347
چلیا چاک ، منگو سبھ نالے ، چوچک ہوڑھا پائے
جیوں جیوں موڑے ، تیوں تیوں وگن ، رہن نہ مول رہائے
ہٹا خان مریندا منگو، اوہ چلن قدم سوائے
آکھ دمودر جو چوچک ہٹا، گل پگڑی تے چاک منائے
348
آکھے خان "توں تان ہی رٹھا ، جے میں سٹاں لائیاں
جے خان ، پٹھان اساڈا ، نال برابر بھائیاں
جے باپ سزا دتی بیٹے نوں کسے کیہ لہن سائیاں "
ؔآکھ دمودر ایوں کو مجھیں ، چوچک خان پھرائیاں
349
آیا پھری رنجھیٹا بیلے، منگو بیلے آیا
دے دلاسہ تے کر منتاں ، چوچک چاک منایا
بیلا چھوڑا اٹھ گھراں نوں ہویا، لے چنتا گھر آیا
آکھ دمودر کل قبیلہ ، سارا پچھن آیا
350
"کیہ مونہہ آکھ کے متھے لائیں ، کیہ آکھ سنائیں بھائیاں
آہا سچ نہ کوڑ رتی ہک ، جو گلاں سنیندیاں آہیاں
رہیا ازماء آپنی پاروں ، مینہیں چاک بھوائیاں
ہیر وچاری کون چکاری ، مینڈیاں مینہیاں بھی چاک ونجائیاں "
