341 "کھبھی جھوٹی وچ چکڑ دے ، میں تاں سنیا ناہیں اگوں کڈھاں پچھوں کھبھے ، جے پچھوں تاں اگاہیں گھلدا نال جھوٹی دے خانا ! میں سدھ پوے کجھ ناہیں سن خانا! سد پچھلا سنیا ، ملیا آئے تداہیں " 342 "جیہیاں مجھیں کڈھیں چاکا! سبھا میں سن پائی " کر کاوڑ بہتیری چوچک ، ڈاڈھی کمچی لائی "منگودے سمبھال اساں نوں ، لے ونج عزت بھائی " آکھ دمودر دوجی کمچی ، دھیدو نوں بہہ لائی 343 ول ول پیا رنجھیٹا لوکا، چلی رت توائیں کائی ویچ نہ کھادی ، چو نہ پیتی ، چل سمبھال دوائیں آیوس گھن دھوئیں دے اتے ،ایہہ لے مجھیں گائیں "جے کھس لیتو منگو خانا ! تاں ہزارہ لیتو ناہیں " 344 "منگو آن دئے میں تائیں ، ونج ہزارے بھائی کرکے ترس رکھیا تینوں ، سنھ اساں گھر لائی جا تساڈی ایتھے نہیوں، اساں تھیں اب جاہی " جتی چاڑھ تیاری کیتی ، تھی اٹھن دا راہی 345 دے الاپ بلایا منگو ، کیہیاں سراں وگائیاں دینہہ برنڈے ، اژگر ، مونی ،سبھے زیارت آئیاں پسو ، پرندہ ، رہیونہ کوئی ، مینہیں سن سبھ دھائیاں آکھ دمودر کتھوں دھیرن ، گوپیاں کاہن بلائیاں 346 "گھن سنبھال توں گن کر خانا ! کائی نمھوں نال چلائی کجھ سرود چوچک نے سنیا ، ڈاڈھی مستی آئی کھونڈی تے ہتھ ونجھلی کیتی ، جتی چاڑھی بھائی آکھ دمودر تھیا راہی ، موڈھے کمبلی پائی 347 چلیا چاک ، منگو سبھ نالے ، چوچک ہوڑھا پائے جیوں جیوں موڑے ، تیوں تیوں وگن ، رہن نہ مول رہائے ہٹا خان مریندا منگو، اوہ چلن قدم سوائے آکھ دمودر جو چوچک ہٹا، گل پگڑی تے چاک منائے 348 آکھے خان "توں تان ہی رٹھا ، جے میں سٹاں لائیاں جے خان ، پٹھان اساڈا ، نال برابر بھائیاں جے باپ سزا دتی بیٹے نوں کسے کیہ لہن سائیاں " ؔآکھ دمودر ایوں کو مجھیں ، چوچک خان پھرائیاں 349 آیا پھری رنجھیٹا بیلے، منگو بیلے آیا دے دلاسہ تے کر منتاں ، چوچک چاک منایا بیلا چھوڑا اٹھ گھراں نوں ہویا، لے چنتا گھر آیا آکھ دمودر کل قبیلہ ، سارا پچھن آیا 350 "کیہ مونہہ آکھ کے متھے لائیں ، کیہ آکھ سنائیں بھائیاں آہا سچ نہ کوڑ رتی ہک ، جو گلاں سنیندیاں آہیاں رہیا ازماء آپنی پاروں ، مینہیں چاک بھوائیاں ہیر وچاری کون چکاری ، مینڈیاں مینہیاں بھی چاک ونجائیاں "
