راہ دنیں پھڑ راہ لیو نیں، پلک نہ تھیون ماندے
سخت مزاج بلوچ ہمیشہ، پھرن نصیب جیہناندے
یوسف مصر بنے کروانی، ویکھ دوبار لیجاندے
ہاشم بادشاہاں دُکھ پاون، سخت زنجیر دلاں دے
شہر بھنبھور پیو نیں نظریں، آہا وقت سویرا
نال پیار کیتو نیں کرہاں، چُست چالاک ودھیرا
نال حقارت باغ سسی دے، جا کیتو نیں ڈیرا
ہاشم چھوڑ دِتا وچ شتراں، چرن عراق چوپھیرا
قہقہہ وانگ طلسمیں آہیاں، باغ چوپھیر دیواراں
فرش زمین زمرد آہا، ثابت نقش نگاراں
نہراں حوض پھوہارے برسن، ہر ہر چونک بہاراں
ہاشم شور جناور کردے، مور چکور ہزاراں
گھائل عشق کھڑے گل لالہ، نال لہو مُکھ دھوتے
سیب انگور انار بھرے رس، چنج نہ لاون طوطے
قمری کوک کرے فریاداں، سرو آزاد کھلوتے
ہاشم ویکھ بہار چمن دی، روح اپنے وچ غوطے
