چراں توں

چراں توں او صندلی دانے ہتھیلی اُتے رکھ کے
بیٹھے ہوئے سن
صندلی کبوتری ہنے ای ویہڑے وچ اُتری ہے
او نِکے نِکے بوسیاں نال ویہڑہ چُمے گی
کنبھ کنبھ کھلار کھلار اپنا رنگ بکھیرے گی
لال، ہرے سنہرے رُکھ مسکرا پئے
تے پتے سرگوشیاں کرن لگ پئے

گھڑی بعد ریت اُڑے گی
اکھاں وچوں گلابی سپنے کنبھاں وانگ جھڑ جھڑ جان گے
بہاراں اس ویہڑے نال رُس رُس جان گئیاں
دریا لنگ جاوے گا
ویلا ہتھاں وچوں ریت وانگوں کِر جاوے گا
ہتھیلی تے رکھیا دیوا بُجھ جاوے گا
تاں زندگی ہنیری ہو جاوے گی
جھلئیے سدھینے
او تے صدیاں توں اپنی ہتھیلی تے دانے کھلاری بیٹھے سن
صندلی کبوتری دی اُڈیک وچ
نہ کہ اوہدی مشقت ونڈن لئی