رُک نی راتے رُک چنّدریئے
پَیر دھریں نہ اگّے
متاں بھلک دے سُورج تائیں
دَاغ نکڑما لگے
رُک نی وِیراں پِٹیے
پا نہ ایڈا نھیر
متاں مُکے تیرا پیکڑا
تے اوتر جائے سویر
رُک نی راتے ناگنے
روک لے اپنا ڈنگ
کِتے عقلاں والے دَور دے
پَے جَان نہ نِیلے انگ
رُک نی راتے چھولھیے
تینوں کاہدے چاء چڑھے
اسِیں موتاں والی سیج دے
ہاں کھارے آن چڑھے
رُک نی رَاتے وَیرنے
تُوں کِتّھوں ویکھ رہی
کُکھ سَڑیے کھسماں کھانیے
تینوں کیوں نہ مَوت پئی
رُک نی راتے، رُک چنّدریئے
حوالہ: انگ تریڑاں پئیاں، سانجھ لاہور؛ صفحہ 76 ( ویکھو )
