زلزلے دھرتی دے چڑھدے جا رہے نیں انبراں تے
کوئی وی تارہ کدے وی ڈِگ سکدا ہے گھراں تے
قافلہ لُٹیا ہے کس نیں بحث ساری رات ہوئی
ساریاں ہی انگلاں ٹکیاں سویرے رہبراں تے
خواب معصوماں دے خرگوشا جہے ہوندے نیں یارو
مُورتاں شیراں دیاں کیوں چھاپدے ہو چادراں تے
ایہہ جدوں وی چہکدا تاں میں جیویں سولی تے ہوواں
درد اوہ پنچھی ہے جس دا آلھنا ہے آندراں تے
مُک ہی جانا سی جھگڑا ، مِل ہی جانی سی خدائی
جے کِتے وشواس کرکے دیکھ لیندے کافراں تے
وقت سی بھارا تے اوہ رشتہ ہی ہولا پُھل ورگا
دوش نہ پورن دا، نہ الزام کوئی سندراں تے
حوالہ: اگر بتی؛ صفحہ 19 ( ویکھو )
