میں ایہناں بے جان صفحیاں تے جو اکھر لکھ رہا ہاں
اپنے زندہ ہون دا پرمان پتر لکھ رہا ہاں
جو نہ دیہی نال سڑ دے ، حشر تک جو رہن بلدے
اوہناں زخماں دی شناخت کرن خاطر لکھ رہا ہاں
جس نوں سُن کے کالجا وگدی ہوا دا پاٹیا سی
چیخ اوہ ہرنی دی ریگستان اندر لکھ رہا ہاں
سانبھ کے سینے چ پرلے پار دی اوہ بے قراری
میں جھناں دے قہر نوں کیلن دا منتر لکھ رہا ہاں
کس طرح دی بے بسی ہے تتلیاں پُھلاں دے ہوندیاں
میں کدوں چاہندا ہاں لکھنا پھر وی کھنڈر لکھ رہا ہاں
حوالہ: اگر بتی؛ صفحہ 23 ( ویکھو )
