حافِظ عالِم فاضل صُوفِی، سالک راہ ہدایت
دائم مست مُحبّت اندر، عارِف اہل وِلایت
خاص غُلام اِمام وڈّے دِے، صاحِب میرے سِردِے
ہے اوہ خاک اساڈا سُرمہ، جِس رستِے پر پِھردے
میں شاگِرد نکارے اُتّے، نظر مِہر دِی تکّن
اِس نسُخے دے کرن مُطالعے، دین صلاح نہ اُکّن
سچّے مرد نِگاہ کرم دِی، نام اللہ دے پائیو
اؤگن ہارے دِے لکھ اؤگن، پلّا دِے چُھپائیو
جیہے بھانڈے تیہے آوازے، کیا نِیویں کیا اُچّے
میں ہاں نال پلِیتِی بھریا ،سُخن ہوون کد سُچّے
سُخن میرے چاپاک بناؤ ،ہے تؤفِیق آزاداں
چُوہڑے دا پُت مومن ہوندا، جاں مِلدا اُستاداں
شِعر میرے پر کرو نِگاہاں، پارس نظر جِنہاندی
توڑے پتّھر سُخن بندے دے، کریو سونا چاندی
اوہ خطائی میری بھائی، جو جو بات اولّی
جو سبھ گل سچاویِں لِکھّی ،پِیر سچّےدِی گھلّی
ویکھ الغوزہ سُکّی لکّڑ، اگیّ بالن والی
ہر ہر جائی رخنہ موری، اندر سارا خالی
جاں مردے مُنہ لائی بھائی ،کج لئی ہر موری
نیک اَنیک آوازے نِکلے ،پھُوک جدوں وِچ ٹوری
سارنگیوں تک حال اساڈا ،خُشک لکّڑ کِس کم دِی
وِچّوں بھُگی باہروں ڈِنگی ،کجّی کچّے چم دی
کِلّیاں مورا تّے کئی بنھنّن، چھیک پئے ہر جائی
باراں گان لگی جد یاراں، تاراں چاڑھ وجائی
بے سُر بولے بول جے اُس دا، بولی شؤء نہ بھاوِے
چُپ کراوے کن مروڑے، پھیر سُراں پر لیاوے
یار بُلائی سُرپر بولی، ہر گُنیں من بھانی
جِس اوہ رنگ ہوا نہ پائی، کد اُس بات پچھانی
اندر خالی تے مُنہ کالا، طبلہ چم کچّے دا
پکّے بول سُناندا پاندا، جاں سِر ہتّھ سچّے دا
اِتنی رمز پچھانوں یارو، بُہت کہاں کے گلّاں
میں دِتّی ہتھ واگ بلوچے، جدھّر چلاوے چلّاں
