اِس اندیشے وِچ شاہزادہ ،رُخصت منگن جاندا
یاجُوجے فِیروز شاہے نُوں، جاکے عرض سناندا
اے فیروز شہزادے عالی ،سدا رہیں خُوشحالی
دئیں اِجازت تاں ہِک گل دا، ہوواں اج سوالی
شاہ فیروز کیہا سُن بھائی ،جو گل تیں دل بھائی
عین صواب اساڈے بھانے، چاہئے جلد سنُائی
سیف ملُوک کہیا اے شاہا، میں نچیزا بندہ
تاج تخت سٹ آیا اپنا، فؤج ولایت دھندا
جِس مطلب دے کارن ٹُریا، اجے نہیں اوہ لدّھا
چالیھ روز رہیا بہہ ایتھے، اُلفت تیری بدّھا
جے سو برس رہاں سنگ تیرے ،پھر بھی دِسدا تھوڑا
اوڑک تُساں اساں وِچ شاہا، ہِک دِن پوگ وِچھوڑا
میں اج رُخصت منگن آیا، ہویا جِی اُداسی
ساڈے رِزق مُہار اُٹھائی، تُسی رہو سُکھ واسی
راضی ہوکے رُخصت دیہو ،لوڑاں ہور ٹِکانے
مت جِس مطلب کارن آئے ،پایئے اسیں نِمانے
بُوزنیاں دِے شاہے جاتا، ہوئیا بُہت اُداسی
ہوئی اُداسی نُوں اٹکاون ،بُری صلاح نراسی
شاہ فِیروز شتابی کرکے، کیتی چاء تیاری
راہ اوہدے دا خرچ دوایا، جو کُجھ آہا کاری
سبھناں نُوں سروپا پہنائے، جوسن اُس دِے سنگی
سیف ملُوکے نُوں پؤشاکی، دِتّی بُہتی چنگی
جو کُجھ لوڑ اوہناں نُوں آہی، اگلے پندھ سفر دِی
سبھّو چیزاں پلّے پائیاں ،بن کے خاصہ دردِی
گھوڑا ہیٹھ اوہدے دا آہا، کاٹھی نال سُنہری
موتی لعل لگام جڑاؤ ،کِلے نعل رُوپہری
اوہ بِھی سیف ملُوکے کارن ،کرتیّار منگایا
اِس تے ہو اسوار شہزادے، فِیروزے فرمایا
پراِس پر ہوبہئیں چُپیتا ،نہ ہتھ پیر ہلائیں
نہ کُجھ تُندی کرکے بولیں، نہ چابک دِکھلائیں
مت چھیڑیں تاں اؤکھا ہوسیں، رکھّیں خُوب سنبھالا
اُڈکھڑے پر جُوہے کِدھرے، ایہہ تھاں خطرے والا
باندر ہِک سیانا تک کے، نال ایہناں دے لایا
راہ سُکھلّے کھڑیں ایہناں نُوں ،کر تاکید بتایا
جتّھے توڑی حد اساڈی ،نال اوتھے تک جاویں
اوتھوں پھیر اِجازت لے کے، گھوڑا موڑ لیاویں
