پکڑ لیا شاہزادہ اوہناں ،نالے اُس دے سنگی
ایہہ بھُکھّے ترہائے تھوڑے ،بہتے آہے زنگی
ٹلا چِھک لیا کر زورا، چاء ٹاپُو وِچ لایا
یاراں سنے شہزادے تائیں، شاہے کول پُچایا
سیف ملُوک شہزادے ڈِٹّھا، جاں زنگی شاہ کالا
اوّل ڈریا تے پھر کہندا ،واہ واہ سِرجن والا
پاک خُداوند مُلکاں والا، ملکُوتاں دا سائیں
قُدرت اِس دِی لبھدی ناہیں، سارے عالم تائیں
ایسی ایسی شکل بناوے ،ویکھدیاں ڈرلگدا
قد بے وزن وڈّا رُکھ جیؤنکر ،ہوندا لُوٹھا اگ دا
گندھی مرہم اُٹھّاں دِی وانگر، گندے تے رنگ کالے
وال لمّے بھروٹّے مُچھّاں ،داڑھی بغلاں والے
سبھ والاں چُن گنڈھیں پئیاں ،گنُجھاں والے مندے
گندیاںمُچھّاں گندیاں بغلاں ،سارے ہیسن گندے
کالے کاں پہاڑی وانگر، بولن بول اولّے
چٹے دند دِسن جیؤں تارے ،چڑھن توے دے تھلّے
جاں زنگیاں دے شاہے ڈِٹّھا، سیف ملُوک شہزادہ
ہَس ہَس کچھّاں مارن لگّا ،ہویا خُش زیادہ
کہندا ماس ایہناں دا چاہیے، جلد کباب بنایا
آدمیاں دا گوشت سانُوں، مُدّت پاہتھ آیا
اِس گوشت دِی سدّھر آہی، گُزری مُدّت الُونی
اج نصیباں یاری کیتی، کریئے ہاڑھ سلُونی
جِنھاں پکڑ لیا ندے آہے، اُٹھّے دے دُہائی
شاہا ایہہ نہ مارن جوگا، وڈّا جوان عطائی
چالیھ زنگی ایس ہکلّے ،مار گوائے کھلیاں
ایسا شیر جوان گنواویں، کؤن کہے گا بھلیاں
حِکمت پاک خُداوند والی، آپے رکھّن والا
مُنہ بگھیاڑاں دے وِچ دے کے، پھیر رکھّے بُزغالہ
بازاں دے ہتھ دے کبُوتر، آپے پھیر چُھڑاندا
یُونس پیٹ مچّھی دِے وِچّوں، ثابت رکھ موڑاندا
اگّے قہر طُوفاناں وِچّوں، جِس بچا لیاندا
اوہو رکھّن والا ایتھے، مِہر زنگی دِل پاندا
اِس زنگیاں دِے بادشاہے ،دِل پائی ربّ مُحبّت
رکھ لیوس شہزادے تائیں، نال طلب مُحبّت
دُشمن دے دِل پئی مُحبّت ،کردا غؤر دِلاسا
خِدمت گار کیتا شاہزادہ ،ویکھ عِشق دا پاسا
کِہندا تِیر کمان اساڈے ،چاء رکھسی ایہہ بندہ
شاہزادہ پھر نؤکر ہویا، تِیر کمانے سندا
یار شہزادے دے سبھ ونڈے ،کُجھ کِسّے کُجھ کِسّے
دس زنگیاں دے بادشاہے دِی، دِھی دے آئے حِصّے
جو لڑکی دِے حِصّے آئے، اُس تے حاضر کیتے
کرکے ادب سلام شہانہ، بیٹھے ہو چُپیتے
شاہزادِی اوہ بندے تک کے ،اپنے کول بُلائے
حال حقیقت پچھن لگّی، کؤن تُسیں کیوں آئے
جو اوہناں پر گُزری آہی، دسّی کھول کہانی
رُوپ انُوپ شہزادے والا، نالے عقل جوانی
