ماں

میریاں شرارتاں توں لوکاں دی شکائت اُتے
مار پئی اے منوں تے رو رہی اے ماں

کم سارے چھڈ کے تے میریاں اُڈیکاں وچ
پنڈوں باہر آ کے کھلو رہی اے ماں

ساہ دی مریض اے تے سردی دے دناں وچ
ٹبراں دے کپڑے وی دھو رہی اے ماں

اپنے وی حصے دی کھوا کے نیاناں نوں
بھکیاں ای صبر نال سو رہی اے ماں

بچے جدوں سو گئے تے سردی دے ڈر توں
بُوا اُٹھ اُٹھ کے تے ڈھو رہی اے ماں

سرگی توں پہلاں پہلاں دُدھ دہی رڑک کے
صبح صبح چکی نوں وی جو رہی اے ماں

کماں دے عذاب وچ دُکھاں دے سیلاب وچ
اپنے نوں آپ ای ڈبو رہی اے ماں

محلے دیاں کُڑیاں نوں گھر اکٹھا کرکے
ادھی راتیں چرخا وی چھوہ رہی اے ماں

تلی تے مروڑ کے تے بچیاں دے کھان لئی
باجرے دے سٹیاں نوں کھوہ رہی اے ماں

کولیاں دی اگ اُتے چھلیاں نوں بُھن کے
چھلیاں دے ٹوکرے وی ڈھوہ رہی اے ماں

اکھاں دی ٓخرابی نال سوئی وی نہیں دسدی
ہار سارے سُکھاں دے پرو رہی اے ماں

خوشی ہووے غمی ہووے دُھپ ہووے چھاں ہووے
اگے پِچھے ساریاں دے ہر رہی اے ماں

بچے دی بیماری نال ساری رات جاگ کے
مجھاں دا وی دُدھ صبح چو رہی اے ماں

کیڈے کیڈے درداں تے کیڈے کیڈے دُکھاں نوں
آنسواں دے پانی نال دھو رہی اے ماں

کپڑے نہ گندے ہون روکدی سی روز مینوں
اج اسے مٹی وچ سو رہی اے ماں